Sensizliği hiç bu kadar derin hissetmemiştim.Suskunluğun beni hiç bu kadar yaralamamıştı.Sana hiç bu kadar ihtiyacım da olmamıştı.Sessizliğin yüzünden hep kendimi suçluyorum,her şeye ben sebep oldum.Susma.Ne olur susma ! Konuş benimle.Sen sustukça kalbim daha da parçalanıyor.Kendimden daha da nefret ediyorum.
Sesini duymaya öyle çok ihtiyacım var ki...Biliyorsun,sen her şeyimsin.En yakınım,en sevdiğim,canımsın sen.Kendi mutluluğuma mutluluğunu tercih ettiğim tek insansın...Sen ne zaman mutluysan,ben de mutluyum.Hayat seni ne zaman acıtıyorsa benim canım daha da çok acıyor.
"Suskunluğum kudurukluğumun habercisidir." demiştin ya bana ; ben de şimdi diyorum ki ; her şey seninle güzel ve anlamlı olsa da sessizliğin bile seni her şeyden çok sevdiğim gerçeğini değiştiremeyecek.